UEA eldonis kolekton de premiitaj eseoj pri la esperanta literaturo

La libro enhavas jenajn eseojn: Rolo de la persona faktoro en la Esperanta literaturo: la verkisto (Eva Tófalvi), Ni ne entombigu niajn literaturajn trezorojn: kelkaj pensoj pri la Esperanto-literaturo, ĝiaj legantoj kaj eldonejoj (Lena Karpunina), La Vojo (Carmel Mallia), Ĝoje sonu mia kanto: la vivo kaj verkoj de Marie Hankel (Krys Ungar), Kiel legi – ĉu legi – Stellan Engholm? (Sten Johansson), La du testamentoj de Sándor Szathmári (Eva Tófalvi), La lirika itinero de Miguel Fernández (Gonçalo Neves), Bohemia amoro: Karolo Piĉ kaj Eli Urbanová (Sten Johansson), Arkaika parolado en Esperanto (Alberto García Fumero), La kvara periodo en Esperanta literaturo (Jukka Pietiläinen), kaj Pri la periodoj de la Esperanta literaturo (Geoffrey Sutton).

En la enkonduko, Literaturo kaj interliteraturo, Humphrey Tonkin resumas kaj komentas la unuopajn eseojn. En la postparolo Nicola Minnaja rakontas, kiel ekestis la ideo starigi la esean branĉon de la Belartaj Konkursoj memore al lia patro Luigi Minnaja.

Humphrey Tonkin skribas en la enkonduko:

Zamenhof ne nur montris la vojon, sed ankaŭ verkis la vojon. Nia literaturo estas interalie ilo de la memdifino, necesa elemento en la Esperanto-socio de hodiaŭ kaj morgaŭ. Bela flankoprodukto de la esekonkurso nomata laŭ la elstara Esperanto-aktivulo Luigi Minnaja estas tiu ekzempligo de la nedisigeblo de literaturo, lingvo, socio kaj movado. Kiel prave memorigas nin lia filo Nicola Minnaja en sia postparolo, plaĉus al Luigi Minnaja, ke tiu ĉi konkursobranĉo portu lian nomon. La fakto, ke ĝi floras kaj kreskas 35 jarojn post la lanĉo estas plia signo, ke la Esperanto-verkado prosperas, kaj ke Luigi Minnaja estas digne kaj danke memorata.